(लधुलेख)
हारकाे मजा
सरण राई
जनतामार्काका हामी हारमा आनन्द पाउछाै । राम्रो काम गर्नेलाई छाडेर नराम्राेलाई राेज्छाैँ ।
अन्धभक्त अन्धपिछलग्गु हुन विवेक बुध्दि धराैटि राखेर खाटि जनतामार्का मतदाता बन्छाैँ ।
नराम्रो राेजेपछि राम्रो आशे भजने भक्त बन्छाै र दुर्घगन्धित फाेहाेर रसातललाई रमणीय स्थान सम्झने महामुर्ख हुन्छाैँ ।
यस्ता हामी किनबेचकाे पशुमा रूपान्तरण भएकैले बारम्बार थाहै नपाई (धेरैजसाे थाहा पाईपाई) बेचिन्छाैँ । बेच्नेलाई महान् मान्नु र उसैकाे दास बन्नु पाैरख बहादुरी । इमानदार हुनु रे आफै बेचिएर ।
बेचिनेले माेल पाउने कुरै हुँदैन । बेचिनेहरू सदैव हरिकङ्गाल गरिब रहने हुनाले सदैव किनबेच हुने नै भयाे । यस्तो स्थिति रहेसम्म बेचिनेहरू हारमा आनन्द लिने यन्त्रमानव हुन्छन् । यसै भएकाेले प्रजातन्त्र , लाेकतन्त्र, गणतन्त्र नाैटङ्की बन्दैछ ।
यस्तो पीडाबाट वच्न के गर्नुपर्ला ? यन्त्रमानवहरूले नै साेच्ने बेला भएको छ। तर यन्त्रमानवहरू साेच्न सक्तैनन्, चाहदैनन्। यस्ताे अवस्थामा कसरी सुधार ल्याउन सकिएला ?
सजिलाे उपाय -- यदि तपाईं देश समाजकाे भलाइ चाहनुहुन्छ भने यन्त्रमानव नबन्ने, आफ्नाे दायित्त्व पूर्णरूपमा निर्वाह गर्ने र बुध्दि विवेक स्वतन्त्र भई प्रयाेग गरेर खराबलाई परास्त गर्न असलकाे पछि लाग्ने वा असल बन्न निरन्तर प्रयत्न गर्दै सबैलाई यही मार्ग अवलम्बन गर्न प्रेरित गरिरहे फटाहाहरूकाे राज समाप्त भई हामी सर्वसाधारण आममान्छेले चाहेकाे सुनाैलाे दिन आउने छ ।
जय सर्वसाधारण आममान्छे !
२०७५ असाेज २४.
थपथाप २०७८ असाेज २४
No comments:
Post a Comment