(खबर ) मानवतामाथि लाग्दै छ घाउ

...गंगामाया अधिकारी पति नन्दलालसँगै ३ सय ३५ दिन देखि वीर अस्पतालमा अनसन बसिरहेकी छिन् ।
वीर अस्पतालको पुरानो आइसीयु कक्षको बेड नम्बर १८ मा पुग्दा गोरखाकी गंगामाया अधिकारी बेडमा लडिरहेकी थिइन् । ११ महिनादेखि अन्नपानी नखाइ अनसन बसेकी ५३ वर्षीया गंगामायाको शरीरमा हाड र छाला मात्र बाँकी छ ।
अस्पतालको बेड नम्बर १७ र १८ मा झण्डै वर्षदिनदेखि अनसन बसिरहेका यी दम्पत्तीको हेरचाह गर्ने कोही छैन ।यसै बिचमा सोमबार नन्दप्रसादको मृत्यु भएको हो ।
...श्रीमान अन्तिम अवस्थामा पुगेका बेला उनी आफ्नो बेडबाट तल झरी श्रीमानको बेडसम्म पुगेर सुम्सुम्याएकी थिइन् रे ।
नन्दप्रसादको शवलाई शिक्षण अस्पतालमा राखिएको छ । तीन दिनसम्म परिवार र आफन्तबाट शव बुझ्न नआएपछि सरकारले शव बुझिदिन आग्रह गरेको हो ।अधिकारी दम्पत्तीका जेठा छोरा नुरप्रसाद बाबुको शव नबुझ्ने भन्दै पन्छिएका छन् ।
अर्कोतिर वीर अस्पतालमा सोमबार मृत्यु भएका पति नन्दप्रसादको शोकमा डुबेकी गंगामाया एक्लै लडिरहेकी छिन् । पतिको मृत्युको शोकमा डुवेकी एक्ली महिलालाई भेट्न समेत कोही नआएको अस्पतालमा खटिएका सुरक्षाकर्मीले जानकारी दिए ।
...श्रीमान अन्तिम अवस्थामा पुगेका बेला उनी आफ्नो बेडबाट तल झरी श्रीमानको बेडसम्म पुगेर सुम्सुम्याएकी थिइन् रे ।

२०७१ असोज १०
(साभार :स्वस्थ्य संसार )

फेसबुके साहित्य

फेसबुके साहित्य

June 22, 2013 at 6:06pm

फेसबुके साहित्य

फेसबुके साहित्य पनि साइबर साहित्यभित्र नै पर्छ | जति नै नकार्न खोजे पनि फेसबुके साहित्यले एउटा स्थान बनाई सकेको छ | यसमा रमाउनेहरुको ठुलो समुह तयार भैसकेको छ |
फेसबुके साहित्यको बढ़ि लोकप्रिय बिधा फेसबुके कविता हो | फेसबुके साहित्यको महत्व फेसबुकभन्दा बाहिर होला वा नहोला , त्यो अर्कै कुरा हो | तर फेसबुकभित्र रमाउने हजारौ पाठकहरुलाई नजरअन्दाज गर्न मिल्दैन |
कस्तो मज्जा छ , फेसबुके कविता वा फेसबुके साहित्य पोस्ट गर्नुहोस . पोस्ट गर्नासाथ 'लाइक' र 'कमेन्ट'को वर्षा हुन्छ | धेरै 'लाइक' र 'कमेन्ट'को कामनाले फेसबुके साहित्यले उर्जा प्राप्त गरिरहेको हुन्छ |
मलाइ पनि फेसबुके साहित्य मन पर्न थालेको छ | न सम्पादकको न प्रकाशकको चाकडी गर्नु पर्ने , न पर्खिनु नै पर्ने ! पोस्ट गर्ना साथ प्रतिक्रिया देख्न पाइने, कस्तो मज्जा !
मैले पोस्ट गरेको ' हामी आफै मालिक ' ७०० जना भन्दा बढ़िले 'लाइक' गरिसकेका छन् |त्यो हेर्दा त बढ़ि लोकप्रिय कविता हो भन्ने लाग्छ तर त्यो कविता पत्रिकामा छापे भने आलोच्य हुन्छ , कविताको मानकमा पर्दैन भनेर आलोचना गरिनेछ |
तापनि त्यो फेसबुके कविताले मानिसहरुलाई केहि न केहि प्रभाव पारेकै होला | त्यो प्रभावलाई न्युनिकरण गर्न मिल्दैन |यस्ता फेसबुके साहित्य थुप्रै छन् |
त्यसो भएकोले अब फेसबुके साहित्यको पनि मुल्याङ्कन गर्ने बेला भएको छ |

(फेस्बुके लघु कथा ) मुकुट

(फेस्बुके लघु कथा ) मुकुट

सरण राई

अत्यन्त सक्रिय मानिस ऊ असफल भएर आर्थिक रुपले समस्याग्रस्त भयो | नोकरी , व्यापार , खेती  केहि थिएन र कहिल्यै त्यस्तो काम गरेको पनि थिएन | भोकै हुने अवस्था आएपछि उसले युक्ति निकाल्यो _ एउटा मुकुट बनाएर समाजको सबैभन्दा ठुला मान्छेलाई सम्मान गर्दै पहिराउने |

'गणतन्त्रको युगमा पनि के को मुकुट ?' मानिसहरुले भने |

'राजा बनाउन मुकुट पहिराउने नभएर सबैभन्दा ठुला मान्छेको सम्मान गर्ने असल तरिका हो जसले सबै युवाहरुलाई असल र ठुलो मान्छे बन्ने उत्प्रेरणा दिन्छ |'  उसले भन्यो |

मुकुट भनेपछि महँगो हुने नै भयो | आफ्नो ठाँउको इज्जत जाला भन्दै उसले सबैसंग थुप्रै चन्दा उठायो | नेता, उधोगी , व्यापारी, साहित्यकार , समाजसेवी र अन्य सबै ठुला मानिसहरु आफुलाई त्यस ठाउको सबैभन्दा ठुला मानिस सम्झन्थे | त्यो मुकुट आफुले नै पहिरिन पाउछु भन्ने सोच्थे | त्यसैले उसको काममा सबैले साथ दिए | मुकुटका लागि उसको चाकडी पनि कसै कसैले त गर्न थालेका थिए |

'मुकुट पाइयो भने त चुनाव जित्न सजिलो हुन्छ ' नेता सोच्थे | ' ठुलो मान्छे भइन्छ' अरुहरु पनि सोच्थे |

ठुलो धन राशि उठ्यो , हेर्दा गर्दै ऊ नव धनाढ्य भयो | उठेको कुल रकमको सय भागको एक भाग खर्च गरेर उसले सुन, चादी र रत्न मिश्रित मुकुट बनायो | मुकुट पहिराउने भव्य समारोहको आयोजना गर्यो |

सबै ठुला भानाउदाहरुले आफुले नै पाउछु भन्ने सोचेका थिए | त्यसै हुनाले कसैले विरोध गरेनन् | सबै ठुलाहरुले त्यस कार्यक्रममा ठुला ठुला भाषण र शुभ कामना मन्तव्य दिए | अन्तमा मुकुट पहिराउने समय भयो |

ऊ उठ्यो र मुकुट सबैलाई देखाएर आफैले पहिर्यो | उस्का पत्नी ,नातागोता र पाल्तुहरुले ताली बजाए | विरोध गर्न भनेर नेताहरु उठेर आफ्ना पाल्तुहरुलाई हेरे | पाल्तुहरु त कहिले कहिले उसले किनी सकेको रहेछ | उसको भिजिलान्तेहरुको ठुलो समुह देखेर आफुलाई ठुला सम्झनेहरु सब चुप भए |

मुकुट पहिरेर ऊ त्यस समाजको सबै भन्दा सम्मानित ठुलो मानिस भयो |

* * *

२०७१ भदौ २१ ,